Meestal voorkomend bij kinderen, houdt een vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis (ARFID) in dat een persoon ineens bepaalde voedingsmiddelen niet meer wil eten of slechts een klein beetje eet. Het kan veel toekomstige problemen veroorzaken. Denk bijvoorbeeld aan anorexia of boulimia. Lees meer over deze aandoening in dit artikel.
Wat is een vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis?
Het is een ziekte die begint in de kindertijd. Het draait om het vermijden of verminderen van de inname van bepaalde voedingsmiddelen.
Het begint vaak als een door de ouders geaccepteerd gedrag. Of het is zelfs gedrag dat door hen wordt aangestuurd zodat ze geen problemen hebben bij het koken van maaltijden, of om geen tijd te verspillen laten ze hen hun eigen voedsel kiezen. Het kan echter veel problemen veroorzaken bij de ontwikkeling van het kind.
Door een bevlieging of slechte manieren leidt een vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis ertoe dat kinderen alleen eten wat ze willen. Ze accepteren geen voedsel dat ‘ze niet lekker vinden’.
In de meeste gevallen zijn ‘goedgekeurde’ maaltijden bijvoorbeeld hamburgers, patat, gebak en pizza’s. ‘Niet-goedgekeurd’ voedsel zijn fruit en groenten.
Veel kinderen zullen zich alleen met junkfood voeden en zullen nooit broccoli, appels of linzen proberen.
We moeten erbij zeggen dat deze stoornis leidt tot voedingstekorten. Het kind consumeert namelijk niet de voldoende vitaminen, eiwitten en voedingsstoffen die het lichaam nodig heeft.
Een vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis kan worden ‘gemaskeerd’ door een zogenaamde vrijheid van het kind om te eten wat hij lekker vindt. Maar hoewel het kind geen fruit wil eten moet hij het toch doen omwille van hemzelf en voor een betere ontwikkeling en groei.
De toekomst van iemand hangt af van wat hij eet tijdens zijn jeugd. Een kind dat een ‘kieskeurige’ eter is zal:
- slechte prestaties op school behalen
- vaak ziek zijn
- een kort postuur hebben
Vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis is een psychologisch probleem
Deze aandoening wordt automatisch geassocieerd met een voedingsprobleem en gebrek aan voedingsstoffen.
Het kan echter ook geassocieerd worden met boulimia en anorexia omdat het een syndroom is dat medische aandacht vereist.
Vanwege dit feit is het noodzakelijk voor kinderen die weigeren bepaalde voedingsmiddelen te eten, ondanks dat hun ouders erop aandringen dat ze het wel eten, om een therapeut te bezoeken. Een voedingsdeskundige of kinderarts zou het kind ook moeten evalueren.
Kinderen gebruiken deze voedselkeuze namelijk om zichzelf te uiten of te communiceren. ‘Tussen de regels door’ is er een kernprobleem dat moet worden aangepakt.
Huilen achter een bord met bietjes, het eten uitspugen omdat er worteltjes in zitten of schreeuwen tijdens het avondeten. Het zijn gedragen die stressvol kunnen zijn voor de ouders.
Omdat ze hun kinderen niet willen zien lijden, kiezen ze ervoor om alleen te koken wat ze willen. Hoewel de houding en intenties van de ouders goed bedoeld zijn, doen ze zo meer kwaad dan ze denken.
Het probleem zal escaleren en voordat je het weet wil je kind alleen nog twee of drie dingen eten.
Hoe ontdek ik de stoornis bij mijn kind?
Het komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Naast het niet willen eten van bepaald voedsel doen zich andere symptomen voor:
- Angstproblemen
- Sociale isolatie
- Obsessieve en dwangmatige eigenschappen
- Lage adaptieve capaciteit
- Prikkelbaarheid en stemmingswisselingen
- Oncontroleerbare huilbuien of schreeuwen
- Voedingstekorten en gewichtsverlies
- Langzame ontwikkeling of groei
Wat veroorzaakt het en hoe kunnen we het vermijden?
Er is niet één bepaalde trigger voor dit syndroom. Problemen met de binding tussen ouder en kind kunnen het echter veroorzaken.
Eén van de manieren om hun ontevredenheid te uiten, de aandacht te krijgen of om genegenheid te vragen, is door hun voedsel te kiezen of te huilen tijdens de maaltijd.
Stress, trauma of gebrek aan zorg van de ouders kunnen dit probleem ook activeren.
Overbeschermen kan deze aandoening echter ook veroorzaken. Kinderen die geen ‘nee’ accepteren als antwoord en doen wat ze willen, kunnen aan deze aandoening lijden.
Andere oorzaken
Andere oorzaken van dit syndroom zijn:
- geen regels of limieten vaststellen.
- compensatie voor een gebrek aan aandacht of tijd door middel van alles toestaan of geschenken.
Om teksten als “Ik vind dit niet leuk”, “Ik eet dit niet” of “Ik wil dit niet” te voorkomen tijdens het eten, moeten ouders of verzorgers slim en geduldig zijn.
Wanneer ze de eerste keer ‘nee’ zeggen, is ze bedreigen of dingen zeggen zoals “Je gaat dit eten omdat ik het zeg” niet echt de goede manier.
Het is goed om te weten dat kinderen hun ouders en de volwassenen om hen heen imiteren.
Daarom, als de moeder, vader of oudere broer het voedsel op hun bord selecteert of zegt dat ze bepaalde dingen niet lekker vinden, zal het kind zeker diezelfde voedingsmiddelen ook afwijzen.
Het dieet van de familie moet uit allerlei soorten ingrediënten bestaan. Als bijvoorbeeld een ouder een ander menu nodig heeft, betrek het kind dan bij dit proces of sluit het volledig buiten het gesprek.
Verschillende recepten proberen, leuke en kleurrijke gerechten bereiden en ze aanmoedigen om te koken zijn allemaal uitstekende manieren om je kinderen te leren allerlei soorten voedsel te eten.
Door ze vanaf hun kindertijd groenten en fruit aan te bieden en ze niet altijd koolhydraten, vetten en suikers te geven zal hun gezondheid helpen te verbeteren, een betere ontwikkeling helpen te bereiken en helpen eetstoornissen te voorkomen.
