Wanneer kinderen hun kindertijd voorbij zijn, ontstaat er een groot probleem. Het worden namelijk tieners en plotseling willen deze lieve kleine kinderen niet eens meer met hun ouders praten. Tieners die niet willen praten zijn voor hun ouders werkelijk om gek van te worden.
Plotseling wordt hun praatgrage kind terughoudend. Hij vertelt zijn ouders niet meer wat er gaande is in zijn leven. Dit is een zeer lastige periode, en het wordt nog lastiger doordat de kinderen vrijwillig zwijgen.
Interessant genoeg willen tieners doorgaans alleen niet met hun ouders of andere familieleden praten. Met hun vrienden delen ze vaak wel hun diepste gedachten en gevoelens.
Hierdoor krijgen ouders het gevoel dat ze uit de vertrouwenskring van hun kind verstoten zijn. Dit is ongetwijfeld een situatie die veel ruzies en misverstanden veroorzaakt.
De fase waarin tieners niet willen praten, gaat gelukkig voorbij
Zodra we ouders worden, lijkt het alsof we alle stappen die we zelf ooit ook doorlopen hebben compleet vergeten. Toch heb je de dingen die je kind meemaakt zelf ooit ook meegemaakt.
Waarom had jij toen geen behoefte om er met je ouders over te praten? Waarom was je beter in staat om je vrienden te vertrouwen? We kunnen een hele lijst aan redenen opstellen die volledig normaal zijn tijdens deze fase.
Tieners weten dat ze niet helemaal duidelijk en openlijk zijn, zelfs niet tegen zichzelf.
Tieners kunnen van de ene op de andere dag volledig van gedachten en emoties veranderen. Hun hormonen razen door hun lichaam. Bovendien kunnen ze zelf niet eens uitleggen wat er allemaal gebeurt. Daarom is het makkelijker om het hier met andere mensen over te hebben.
Ze denken dat hun ouders hen niet zullen begrijpen.
De communicatieproblemen trekken een muur op voor het begrip tussen ouders en hun kinderen. Daarom kiest het kind er liever voor om vooruit te blijven gaan en om bewust niets tegen zijn ouders te zeggen om conflicten uit de weg te gaan.
Tieners vertrouwen hun vrienden meer, omdat ze meer tijd met hen doorbrengen.
Ze brengen het grootste gedeelte van hun tijd, tussen school en hun bijbaantje, door in het gezelschap van hun vrienden. Daarom is het vrij logisch dat ze het gevoel hebben alsof hun vrienden hen beter kunnen begrijpen dan wie dan ook. Hun vrienden gaan namelijk precies door dezelfde levensfase.
Voel jij je begrepen?
Hoewel we onze eigen tienerjaren al achter ons hebben gelaten, is het toch belangrijk om voortdurend te proberen om onszelf in onze kinderen te verplaatsen. Ze zijn vaak erg in de war, net als wij toen waren.
Wat het belangrijkst is, is dat het gelukkig allemaal vluchtig is. Jouw zwijgzame tiener zal niet voor altijd zo blijven. En voordat je het weet, is het een volwassene die weer met je praat en je weer vertrouwt.
De frustratie verteert je
Gefrustreerd raken, ruzie maken en schreeuwen, zal niets anders doen dan conflicten creëren. Geconfronteerd met al die overspoelende emoties, zal je kind namelijk alleen maar harder en agressiever terug schreeuwen.
Daarom is het dus ook belangrijk dat we als ouders leren om onze frustratie in toom te houden. Als we er niets aan doen, kan deze frustratie ons namelijk volledig verteren.
Ook al wil je dolgraag dat je kind gewoon weer met je praat, je kunt hem hier niet toe dwingen. Hoe graag je ook wilt dat je kind weer vertrouwen in je krijgt, je moet leren om geduld op te brengen.
Geduld zal een van je grootste bondgenoten zijn om deze fase in je kinds leven te begrijpen en de tijd te geven die het nodig heeft om voorbij te gaan.
Een hoop ouders klagen over de manier waarop hun kinderen zich gedragen. Ze zijn echter niet in staat om hun kinderen te controleren. Het is niet hun schuld dat ze zich tijdens deze fase in hun leven zo lastig gedragen. Dit is iets waar ze simpelweg gewoon doorheen moeten.
Hoe je jezelf en je tiener kunt helpen
Om je best te doen met tieners die niet willen praten, moet je ook proberen te bedenken hoe je je tiener het beste kunt helpen.
Met dit doel voor ogen, is het belangrijk om een paar adviezen te onthouden. Veel van deze adviezen zijn vrij lastig om toe te passen, maar toch zijn ze meer dan noodzakelijk.
Schend hun persoonlijke ruimte niet
Tieners zijn zeer gevoelig wat betreft hun persoonlijke ruimte en privacy. Ook al heb je misschien de beste intenties, dring deze persoonlijke ruimte niet binnen.
Dring jezelf niet op
Dit werkt nooit. Op ze blijven hameren tot ze eindelijk gaan praten, zal uiteindelijk niets opleveren, behalve nog meer stilte.
Confronteer ze niet
Hoe meer je hen ervan beschuldigt dat ze je niet vertrouwen of dat ze niet eerlijk tegen je zijn over er wat er in hun leven omgaat, hoe meer ze zichzelf van je zullen afzonderen. Hierdoor zullen ze alleen maar minder vertrouwen in je krijgen en je nog minder toevertrouwen.
Probeer rustig te blijven
Natuurlijk is het soms zeer lastig, maar door je frustratie te laten zien, zullen je kinderen echt niet meer naar je toetrekken.
Wees voorzichtig met het willen opbouwen van een vriendschap
Doordat we zo graag weer in hun vertrouwenskring terecht willen komen, gedragen we ons soms alsof we hun vrienden zijn in plaats van hun ouders. Wees hier voorzichtig mee. Tieners hebben juist iemand nodig die streng met ze is.
Ze hebben iemand nodig die grenzen zal stellen en autoriteit uitstraalt. Op die manier kun je ze begeleiden op deze lastige weg.
Onthoud dat deze fase niet hun hele leven zal duren. Dit is gewoon een van de stappen die we allemaal hebben moeten overwinnen, goedschiks of kwaadschiks.
Wat vooral belangrijk is, is om geduldig te blijven. Ook is het niet de bedoeling om ons te veel aan onze kinderen vast te klampen. Je kinderen overweldigen, jezelf aan ze vastklampen of hen bij je willen houden, zal niet het gewenste effect teweegbrengen.
Ook al voelt het nu alsof er een gigantische kloof tussen jullie is ontstaan, ooit zal deze kloof weer overbrugd worden en zal je kind weer bij je terug komen. En wanneer die tijd komt, zal je kind ook volwassener, zelfbewuster en een betere versie van zichzelf zijn.
