Colloïdaal zilver zou volgens tradities eigenschappen bezitten om schimmels, virussen, bacteriën en parasieten te verwijderen. Ook biedt zilver naar het schijnt een bescherming tegen infecties die sterker is dan om het even welk chemisch element.
Helaas lijken dat bijna allemaal hardnekkige mythes te zijn.
We willen je in dit artikel meer vertellen over de toepassing van colloïdaal zilver als traditioneel medicijn, en welke risico’s eraan verbonden zijn als je deze remedie vandaag de dag uitprobeert.
Colloïdaal zilver als traditioneel medicijn
Om over de eerste toepassingen van dit zilver te praten, gaan we terug in de geschiedenis, meer specifiek naar de keizerrijken van het oude Griekenland en Rome. Beide beschavingen gebruikten dit bestanddelen om kookmateriaal en containers voor wateropslag te maken.
Uit de geschriften van Herodotus leren we dat Koning Cyrus van Perzië zilveren flessen met gekookt water met zich mee droeg. Hij dronk alleen uit die flessen. Blijkbaar geloofde hij dat het zilver de bacteriën zou doden.
In de traditionele Chinese geneeskunde en in de Ayurvedische geneeskunde hebben ze ook eeuwenlang zilver gebruikt. Het werd toegepast om infecties te voorkomen of te behandelen.
Ze gebruikten het ook om patiënten weer een jonger gevoel of meer kracht te geven, wanneer ze last hadden van pijn of zwakte als gevolg van het ouder worden.
Recenter verzamelden boeren in de Verenigde Staten zilveren munten. Ze hadden de gewoonte om die munten in een kom met verse melk te doen. Daardoor kon de melk naar het schijnt langer bewaard worden en voorkwam men dat er zich schimmel vormde.
Om colloïdaal zilver te verkrijgen, gebruikt men een proces genaamd elektrolyse. Bij dit proces combineert men zilver met gedestilleerd water.
Kan zilver echt werken als medicijn?
Kort samengevat: we raden absoluut niet aan om colloïdaal zilver te proberen zonder volstrekte goedkeuring van je huisarts.
Als zilver al positieve effecten zou hebben, zoals huidgerelateerde voordelen, dan zijn die wetenschappelijk betwist. De risico’s die verbonden zijn aan het regelmatig gebruik va zilver zouden je echter wel moeten afschrikken. Je leest er hieronder meer over.
Wat zijn de risico’s?
Sommige mensen gebruiken zilver om de vagina of de anus te wassen, ademen de stof in, of drinken er zelfs van. Dat is absurd en mag je absoluut nooit doen. Als je al zilver gaat gebruiken, breng dan oppervlakkig een minimale hoeveelheid aan op de huid.
Een overmatig gebruik van zilver kan leiden tot argyrie. Dat is een dermatologische aandoening waarbij de huidkleur verandert naar blauw of blauwgrijs.
De huidverkleuring lijkt ook onomkeerbaar te zijn, aangezien het zilver zich ophoopt in de diepste huidlagen. Chirurgische verwijdering van de bovenste huidlagen heeft dus geen enkele zin.
Zoals steeds geldt dus ook voor zilvertherapie: bezin eer je begint!
