Hoewel het waar is dat Montessori-technieken net zo bewonderd als bekritiseerd zijn, blijft het een interessant onderwerp dat we zowel in het klaslokaal als thuis en in de dagelijkse opvoeding van onze kinderen kunnen gebruiken.
Vandaag gaan we het hebben over woede-uitbarstingen en opwinding die kinderen wel eens laten zien, die soms zo lastig voor ons te controleren en te begrijpen kunnen zijn.
Een van de meeste nuttige concepten die Maria Montessori ons heeft geleerd, zijn de gevoelige perioden. Vanaf het moment dat kinderen zijn geboren tot de leeftijd van ongeveer zes jaar ervaren ze iets dat bekend staat als ‘opportuniteitsvensters’.
Deze opportuniteitsvensters zijn onmiddellijk wanneer de kinderen de aangeboren vaardigheden leren en bepaalde competenties en vaardigheden verwerven.
Dit is het beste moment om ze te leren hoe ze om moeten gaan met de complexe emotionele wereld, die hen soms kan overdonderen, en deze leren te begrijpen.
Vandaag, hier op onze website, zullen we je simpele Montessori-technieken aanbieden die je kunt gebruiken om om te gaan met een aantal van de emotionele gemoedstoestanden van je kind.
Montessori-technieken om om te gaan met driftbuien en woede bij kinderen
We weten allemaal min of meer welke vorm van onderwijs plaatsvindt in de kinderdagverblijven die Montessori-technieken gebruiken. Bij deze centra staat de autonomie van het kind op de eerste plaats.
Dit richt zich vooral op de eigen verantwoordelijkheid van het kind voor zijn of haar eigen leerproces, door:
- Het verkennen van zijn nieuwsgierigheid.
- De interactie met alles wat zijn of haar omgeving hem kan bieden.
Veel moeders en vaders vragen zich echter af hoe de Montessori-pedagogiek hen kan helpen in een kleinere en meer directe omgeving, namelijk die van thuis. Uiteindelijk is het thuis van een kind een directe omgeving, waar ze de meest elementaire leermiddelen kunnen ontvangen.
Laten we eens kijken naar wat advies om over na te denken. Advies dat ouders goed zal helpen bij het reguleren van die woede-uitbarstingen die kinderen kunnen hebben.
Socio-emotionele opvoeding
Maria Montessori sprak nooit ‘alleen’ over emotionele intelligentie. Volgens de beroemde leraar gaan emotie en socialisatie hand in hand.
Wanneer een kind een driftbui heeft, is wat het voelt niets meer dan het onvermogen van zijn sociale omgeving om zich aan te passen aan zijn ervaring. Specifieke voorbeelden zijn onder andere:
- Hij kan niet hebben wat hij wil, voelt zich beledigd, ergert zich aan iets of iemand of is niet in staat om te wachten op een beloning… Dit alles vertaalt zich in tranen, schreeuwen en schoppen.
- Emoties komen aan de oppervlakte van deze socio-emotionele context van het kind door middel van interactie met volwassenen of andere kinderen. Het resultaat is dat het kind niet in staat is om dingen te onderscheiden van elkaar.
Ondanks het feit dat sommigen de Montessori-technieken hebben bekritiseerd vanwege het aanbieden van deze zogenaamde vrijheid en onafhankelijkheid aan kinderen, kunnen we iets fundamenteels niet vergeten:
- De volwassene is de gids, de volwassen geeft de gelegenheid tot leren en vooral, de volwassene is een voorbeeld dat het kind imiteert en volgt.
- Deze gevoelige periodes, die zich voordoen tussen de geboorte en de leeftijd van 6 jaar oud, zijn een belangrijke mijlpaal die kinderen doorlopen. Zodat de ouders er zijn om te reageren op elke vraag en het begeleiden van elke emotie.
Aspecten waar we over na moeten denken om de emotionele wereld van ons kind te kanaliseren
- Volgens de Montessori-technieken moeten we geen enkel woord of deel van het gedrag van het kind negeren, noch hem vergelijken met iemand anders. Deze acties zal het kind alleen maar bozer maken.
- Zorg ervoor dat je kind zich altijd zelfverzekerd voelt. Je moet er bijvoorbeeld voor zorgen dat hij zich zelfverzekerd voelt als hij met je praat, over het verkennen van de wereld, praten met andere kinderen, spelen met andere kinderen en het vertrouwen in mensen en het creëren van dingen.
- Sta je kind toe om fouten te maken. Geef hem advies, maar laat hem fouten op zijn eigen manier oplossen. Kinderen moeten de kans krijgen om dingen zelf te doen. Zodat ze voelen dat ze in staat zijn om hun gevoel van eigenwaarde te stimuleren.
- Als een kind boos wordt, betekent dit dat er iets is dat hij niet goed kan uitdrukken. Het kan ook betekenen dat er een bepaald aspect uit zijn omgeving is dat we moeten kennen en begrijpen.
- Het is dus belangrijk dat we als ouders onze kinderen begeleiden met rust en geduld. Verwaarloos nooit deze uitbarstingen van prikkelbaarheid, vooral als ze klein zijn. Het is noodzakelijk om de oorsprong ervan op te sporen en ze strategieën te geven om dit te bestrijden.
Rustflessen
In de laatste paar jaar zijn de zogenaamde ‘rustflessen’ extreem populair geworden. Ze worden gebruikt om stress en angst te verlichten bij kinderen. Het is echter belangrijk om duidelijk te maken wat hun doel is en hoe je ze kunt gebruiken.
- Een rustfles is een visuele stimulus waar kinderen gedurende een tijdje hun aandacht op kunnen richten. Dit komt door de bewegingen van de glitters in de fles.
- Een kind moet altijd vergezeld zijn door een volwassene als ze een rustfles gebruiken.
- Een kind kan bijvoorbeeld iedere dag een rustfles mee naar bed nemen. Terwijl je kind de fles observeert en beweegt, kun je vragen hoe zijn dag ging of waar hij zich zorgen over maakt, wat hem bang maakt, wat hij leuk vindt en niet leuk vindt, om maar een paar voorbeelden te noemen.
- Je moet deze vragen correct stellen, zonder te oordelen en ook zonder het direct te vragen. In plaats daarvan moeten de vragen die je stelt aan je kind een deel zijn van een spel dat de emotionele ontlading bevordert.
Rustflessen zijn simpelweg bronnen die ons kunnen helpen als ouder en je kunt ze makkelijk zelf maken.
