Een gelukkig kind dat houdt van interactie en graag over de wereld leert zal luidruchtig en onstuimig zijn. “Geen kinderen toegestaan” is een beweging die de laatste jaren veel aandacht heeft gekregen en iets dat sommige mensen zorgen baart.
Sommige hotels bieden nu kindervrije vakanties aan. Dus komt je daar geen rennende kinderen, huilende baby’s en spelende kinderen in het zwembad tegen.
Hetzelfde begint te gebeuren in bars en restaurants. Deze beweging krijgt steeds meer steun in Amerika en het Verenigd Koninkrijk.
Laten we eens kijken naar deze ingewikkelde kwestie…
Zijn we vergeten hoe het is om kind te zijn? Hebben we zo weinig empathie dat we niet in staat zijn om ons te verbinden met deze geweldige, luidruchtige en onstuimige jaren van onze kindertijd?
We willen je graag uitnodigen om hierover te reflecteren.
“Geen kinderen toegestaan” in publieke ruimtes
We zullen beginnen met de zaak van de Canadese zangeres Sarah Blackwood. Het afgelopen jaar maakte ze iets mee dat diepe indruk op haar heeft gemaakt. En met haar verhaal hoopt ze dat de maatschappij hierover gaat nadenken.
Toen ze zeven maanden zwanger was, nam Sarah een vlucht met haar bijna tweejarige kind van San Francisco tot Vancouver.
Dit was niet de eerste keer dat ze deze reis maakte, maar deze keer was er iets anders. Voor het vliegtuig was opgestegen, begon haar zoon te huilen. Met als gevolg dat alle passagiers kwaad haar kant op keken.
Ze begon toen dingen te horen als “wat een slechte moeder” en “ze kan niet eens voor haar kind zorgen”.
Toen waarschuwde de stewardess haar dat ze haar kind moest kalmeren, omdat andere passagiers klaagden. Er werd haar verteld dat als ze haar kind niet snel kalmeerde, ze verwijderd zou worden uit het vliegtuig. De jonge moeder was vervolgens sprakeloos.
Haar kind huilde maar tien minuten. Daarna viel hij in slaap en werd pas wakker nadat ze waren geland.
Zijn mensen vergeten hoe het is om ouder te zijn? Herinnert niemand zich dat baby’s lachen, huilen, schreeuwen en gillen?
Denken dat een kind dat huilt het resultaat is van een slechte opvoeding
Dit is maar een klein voorbeeld van de dagelijkse problemen die ouders meemaken. Gaan winkelen, naar de film of uit eten in een restaurant… Als het kind gilt of op een andere manier de aandacht van anderen trekt, dan is dat omdat de ouders hun taak niet goed doen.
Dit is een fout en stigmatiserend idee. Immers, ieder kind is uniek, met zijn eigen persoonlijkheid en manieren om met anderen om te gaan. Sommige zijn druk, terwijl anderen rustiger zijn.
En dit is niet altijd het resultaat van de opvoeding van het kind.
Baby’s huilen nou eenmaal. Huilen is hun manier om om aandacht te vragen, om te communiceren. Het is toch iets natuurlijks dat iedere moeder begrijpt.
Daarom zouden we meer empathie moeten tonen en meer respect hebben als we reizen. En met name als we zien dat ouders kun kinderen proberen te kalmeren tijdens de reis.
Veel plaatsen in Amerika en het Verenigd Koninkrijk verbieden kinderen de toegang en houden er een “Geen kinderen toegestaan”-beleid op na. Daardoor mogen hun ouders dus ook niet naar binnen. Dat is iets om over na te denken.
Natuurlijk zijn reisorganisaties vrij om hun eigen beleid te kiezen. Als iemand op vakantie wil zonder kinderen te zien of te horen, moeten we dat respecteren.
Een gelukkig kind is een kind dat rent, schreeuwt en aandacht nodig heeft
Kinderen willen alles aanraken, experimenteren, voelen, lachen en leren…
Als we ze dwingen om stil te zijn, te stoppen met huilen, zachtjes te praten en niet van hun plaats te komen, worden ze bang om nog in hun eentje op verkenningstocht te gaan.
Reageer als ze huilen, probeer ze niet te dwingen tot stilte.
Als een kind iets aanraakt, willen we ze natuurlijk altijd beschermen, maar een kind moet verkennen, nieuwsgierig zijn en met zijn omgeving communiceren.
De kindertijd is van nature luidruchtig. Je hoeft niet terug te gaan naar de kleuterschool om je te herinneren hoe het is om kind te zijn. Met de tijd zullen ze groeien en leren om stil te zijn tijdens vluchten.
We respecteren ouders en hun taak om kinderen op te voeden en voor ze te zorgen.
