In het artikel van vandaag gaan we het hebben over een onderwerp dat niet zo bekend is. Het is aannemelijk dat je wel eens een persoon met albinisme hebt gezien, of misschien ken je wel iemand die aan deze aandoening lijdt in je vriendengroep of kennissenkring.
Zoals je vast wel weet, is albinisme een aangeboren aandoening. Deze wordt gekenmerkt door het gebrek aan pigment in het haar, huid en ogen.
Albinisme kan bij zowel mensen als dieren voorkomen. Door het gebrek aan melanine is het ook een ernstige huidafwijking vanwege de gevoeligheid voor de zon. Het is moeilijk om een albinopersoon te zijn, maar het ergste gebied waar je aan deze aandoening kan lijden, is het continent Afrika.
In het artikel van vandaag willen we het ontroerende verhaal met je delen van een jong, zwart model met albinisme met de naam Thando Hopa. Zij geeft een stem aan deze werkelijkheid.
Het Afrikaanse model Thando Hopa
Thando Hopa is een model van 24 jaar oud en ze is ook advocaat. Ze beschouwt zichzelf als een van de gelukkigen, omdat het albinisme in Afrika een soort van vloek is. Ze ging in Johannesburg naar school, waar ze dankzij haar opvallende verschijning veel aandacht kreeg en zowel op het podium als in tijdschriften terecht kwam.
Mevrouw Hopa is een van de weinige zwarte modellen ter wereld met albinisme.
Misschien koos ze er dankzij haar succes en ervaringen voor om rechten te gaan studeren, om een stem te geven aan het stigma en sociale drama dat in Afrika voorkomt en maar weinig bekend is in de rest van de wereld.
De vloek van albinisme in Afrika
Het komt misschien als verassing, maar in Afrika komt albinisme meer voor dan waar dan ook ter wereld. Dit geldt vooral voor Tanzania. Deskundigen zijn er nog niet achter wat dit fenomeen veroorzaakt. Een theorie is dat het komt door de vroegere Europese inwoners van dit continent tijdens het kolonialisme en de inteelt die daaruit voortkwam.
Op dit continent is er 15% meer albinisme dan in de rest van de wereld.
Volgens mevrouw Hopa is het hebben van albinisme in Afrika als eerste een lichamelijk probleem, maar ook een sociaal. Door het sterke zonlicht en gebrek aan middelen komt huidkanker en blindheid bij mensen met albinisme erg vaak voor. Daarbij worden ze ook veracht door anderen.
Mensen met albinisme worden “Zeru-Zeru” genoemd, wat zoveel betekent als duivelskind of geest. Mensen denken dat albinisme als vloek op de mensheid is overgebracht. Als vervloeking van de ouders, wiens zonden weerspiegeld worden in het spookachtige uiterlijk van hun kind. Dit kan leiden tot sociale afwijzing en verbanning.
Wat nog erger is, is dat een levende albino in Afrika niets waard is, maar een dode des te meer. Waarom? Bepaalde stammen, sociale groepen en genezers in Afrika geloven dat het bloed en de organen van albino’s geneeskrachtige, magische eigenschappen bevatten.
Albinisme kan dus net zo dodelijk zijn als het zijn van een neushoorn of olifant met ivoren slagtanden. Er wordt namelijk veel geld uitgegeven om mensen met albinisme te verminken of zelfs te doden.
Mishandeling van albino’s
Dit is een schokkende werkelijkheid die door verschillende humanitaire organisaties is aangekaart. Groepen bewapende mannen verschijnen tijdens de nacht om kinderen en volwassenen met albinisme te ontvoeren, te verminken of hun armen en benen af te hakken. Veel van deze mensen worden vermoord.
Er wordt ontzettend veel geld betaald voor hun ledematen, bloed of organen, en deze verschrikkelijke daden gaan tegen alle menselijkheid en gerechtigheid in.
Albinisme in Afrika is bijna echt een vloek. Daarom lenen mensen als Thando Hopa hun stem aan mensen die hieraan lijden, terwijl internationale organisaties hun best doen om deze zaak aan het licht te stellen. Vooral in Tanzania is dit een ernstig probleem.
Ondanks hun moeite sterven ieder jaar veel mensen met albinisme. Ze sterven zowel aan misdaden als als gevolg van gezondheidsproblemen door hun aandoening. Verbranding door de zon, infecties en kanker zijn maar een paar van de bedreigingen waar ze mee te maken krijgen.
Vandaag zijn er veel kinderen in Afrika die moeten leren overleven zonder benen of armen. En velen van hen hebben hun optimisme niet verloren, ondanks dat ze lijden aan het ernstigste sociale stigma in hun maatschappij.
