De huidinfectie wondroos is een besmettelijke infectie. Die begint met de bacteriën Streptococcus pyogenes (Streptokok) en ook de Staphylococcus aureus (Stafylokok). Deze aandoening is echter de laatste vijf jaar toegenomen. En dit geldt vooral op plaatsen waar deze bacteriën veel voorkomen.
Het kan ook de vorm aannemen van een cellulitisachtige infectie. In eerste instantie verschijnt het aan de oppervlakte. Maar dan gaat het dieper de huid in en verspreidt het zich verder.
De eerste laesie is meestal een erythemateuze papule die evolueert. Het neemt snel in omvang toe. Vervolgens creëert het een onbegrenste en zeer pijnlijke erythemateuze plakaat.
De geleidelijke effecten van de primaire laesie veranderen van de huid nabij de plakkaten. En het lijkt op een sinaasappelschil. Ze gaan ook vaak gepaard met lymfangitis (een ontsteking van de lymfebaan) en andere systemische symptomen van een slechte gezondheid. Maar een gespecialiseerde kliniek kan deze symptomen behandelen.
Oorzaken van de huidinfectie wondroos
Over het algemeen is de infectie die wondroos veroorzaakt niet besmettelijk. De directe bacteriële oorsprong is echter de Streptokok en de Stafylokok. De laatste is de meest voorkomende bacterie in huidlaesies.
Ook koloniseren deze bacteriën vanuit een ingang in de huid. Kortom, dit kan een open wond zijn of een ontstoken haarzakje. Het kan ook optreden via een geïnfecteerde porie. Ook is het mogelijk dat het begint met een insectenbeet.
Er zijn echter risicofactoren bij elk individu. En deze factoren kunnen er ook voor zorgen dat de bacteriën het getroffen gebied veel sneller koloniseren. Over het algemeen is dit te wijten aan de ineffectiviteit van het immuunsysteem zelf. Sommige van deze risicofactoren zijn bijvoorbeeld:
- nefrotisch syndroom
- veneuze of lymfatische obstructie
- diabetes mellitus type 2
Symptomen van de huidinfectie wondroos
De symptomen zijn meteen duidelijk. De lokale tekenen van een ontsteking zijn duidelijk zichtbaar, die meestal te vinden zijn in de onderste ledematen en ook in het gezicht, wat het favoriete doelwit is.
Vroege tekenen
- Warm voelen
- Blozen
- Intense pijn
- Functionele beperking
- Oedeem in het getroffen gebied
Ernstigere symptomen
- Koorts
- Zwakheid
- Lymfangitis
- Rillen
- Algeheel gevoel van onbehagen
Complicaties
- Glomerulonefritis (nierfilterontsteking)
- Tromboflebitis (oppervlakkige veneuze trombose)
- Bacteriëmie
- Toxische shock
Diagnose
Het begin van de huidinfectie wondroos is abrupt. En het ontwikkelt zich meestal snel. Bovendien is de verdikking van de huid in minder dan 24 uur opvallend. Hierdoor treedt deze aandoening meestal op in de onderste ledematen. De arts zal proberen een lichaamstemperatuur van meer dan 38 ° C vast te stellen of bij gebrek daaraan, koude rillingen te constateren.
Een diagnose wordt gesteld aan de hand van lichamelijk onderzoek van de patiënt. En het omvat ook een interview met de patiënt en een beoordeling van de klinische geschiedenis van de patiënt.
Behandeling van de huidinfectie wondroos
Wondroos kan niet met alleen een farmacologische behandeling worden behandeld, omdat het een infectie is die beide huidlagen – lederhuid en opperhuid- aantast. Het is een aandoening die goede zorg en hygiënemaatregelen vereist om ervoor te zorgen dat de laesie op de juiste manier geneest en de pijn geleidelijk kan afnemen totdat de laesie volledig is genezen.
Aanvullende zorg
- Goede huidhygiëne rond het getroffen gebied.
- Absolute rust van welk deel van je lichaam dan ook aangedaan is.
- Het hoog leggen van het aangedane lichaamsdeel om oedeem te verminderen en ook de pijn te verlichten.
- Thermotherapie met een doek gedrenkt in magnesiumsulfaat om de ontsteking te verminderen.
- Driemaal daags de afscheiding van open wonden verwijderen met behulp van steriele verbanden die gehydrateerd zijn in een fysiologische oplossing.
Farmacologische therapie
Eerste keus medicijnen
-
Oxacilline: 1 – 2 gram intraveneus elke 4 uur op 6 uur gedurende 10 dagen.
Pediatrische dosis: 200 mg/ kg/ dag elke 6 uur. -
Cephalexin: 500 mg oraal elke 7 uur gedurende 7 dagen.
Pediatrische dosis: 25 mg/ kg/ dag elke 6 uur. - Kristallijne penicilline: 4 miljoen IE elke 4 uur gedurende 7 dagen.
Tweede keus medicijnen
-
Ciprofloxacine: 200 mg intraveneus elke 12 uur gedurende 7 dagen.
De toediening ervan wordt niet aanbevolen bij kinderen jonger dan 10 jaar. -
Ceftriaxon: 1 gram intraveneus eenmaal daags gedurende 10 dagen.
Pediatrische dosis: 50 – 100 mg/ kg/ dag. -
Ampicilline/ Sulbactam: 1,5 – 3 gram intraveneus elke 6 uur gedurende 7 dagen.
Pediatrische dosis: 200 mg/ kg/ dag elke 6 uur.
Tabletten: 750 mg oraal elke 12 uur gedurende 7 dagen.
Aanbeveling
Patiënten die door deze aandoening zijn getroffen, moeten overschakelen op orale behandeling wanneer de ernstigere symptomen verdwijnen. Ze zouden dit vooral moeten doen als er geen koorts is en de huid duidelijk verbetert. Dit duurt gewoonlijk 3 tot 5 dagen, dus de verbetering zal niet onmiddellijk zijn.
Ook is de totale duur van de behandeling vaak maximaal 10 tot 14 dagen. Maar zoals altijd hangt dit af van de reactie van je lichaam.
Referenties
De informatie uit dit artikel is gebaseerd op dit onderzoek.
