Hoe vaak is het je al gebeurd dat je graag wilt dat je kinderen iets op een bepaalde manier doen, zonder dat je dit zelf op die manier doet? Je moet zelf het goede voorbeeld geven, anders zullen je lessen waarschijnlijk nergens toe leiden.
Dit is het resultaat van iets dat in alle families gebeurt: kinderen letten op alles wat hun ouders doen. Daarom is het erg belangrijk om zelf het goede voorbeeld te geven. Op die manier kun je ruzies, confrontaties en problemen voorkomen.
Nutteloze woorden
Iets zeggen is gemakkelijk. “Leg je voeten niet op de tafel” of “doe je kleren in de wasmand en gooi ze niet op de grond.” Maar het goede voorbeeld geven is moeilijker.
Als een ouder zijn voeten op de tafel legt, zal het kind niet begrijpen waarom het te horen krijgt dat dit niet mag, terwijl de ouder het zelf ook doet. Op zo’n moment wil het kind in opstand komen en hetzelfde doen als de ouder.
Het resultaat is dat er verhitte discussies of zelfs driftbuien ontstaan.
Als een kind bijvoorbeeld de beschuldigende vinger uitsteekt naar zijn ouders: “Waarom mag ik mijn voeten niet op tafel leggen en jij wel?” zal de ouder reageren met het befaamde: “Omdat ik het zeg!” Denk je nu echt dat dit zal werken?
Het is een nogal oneerlijke zin, die eigenlijk nergens op slaat. Het gaat ook absoluut niet de gewenste resultaten geven wanneer je kind probeert op te voeden.
Zonder het je te realiseren, kun jij degene zijn die ruzies in je huis veroorzaakt die gemakkelijk voorkomen kunnen worden. Maar soms maken de verantwoordelijkheden en zorgen die op je schouders drukken het moeilijk om te zien hoe simpel sommige dingen zijn.
Wie wordt er de dupe van als je boos op je baas bent of gefrustreerd door je echtgenoot bent? De boosheid zal er op een of andere manier uit komen. Bij wie? De jongste in jouw gezin, degene die het niet verdiend heeft. Laat dit niet gebeuren!
Inconsistentie: de tijdbom tijdens de adolescentie
Kinderen kunnen vanaf hun jonge jaren beginnen in opstand te komen tegen inconsistentie in de familieomgeving. Dit wordt echter een stuk erger in de puberteit. Dan is hun geduld onmisbaar en de zin “omdat ik het zeg” valt niet goed.
Je kunt niet verwachten dat anderen doen wat je zelf nalaat. De beste manier om je kind op te voeden, is door het goede voorbeeld te geven. Niet door ze opdrachten en commando’s te geven omdat jij nu eenmaal de ouder bent.
Ouders zijn mensen. En kinderen zijn dat ook. Natuurlijk, ouders hebben het gezag, maar ze moeten leren om dit op de goede manier te gebruiken.
Beschouw jij het goede voorbeeld geven niet als een prioriteit? Dan zul je autoriteit verliezen. Je zult proberen deze terug te krijgen door je stem te verheffen, dreigementen te gebruiken en door ruzies te veroorzaken die je hele huis in rep en roer brengen.
Tijdens de puberteit hebben je kinderen stabiliteit nodig. Net als begrip en veel liefde. Ze hebben geen geschreeuw en nutteloze woorden nodig.
Het goede voorbeeld geven wilt niet zeggen dat je gelijk bent aan je kinderen
Als een ouder boos wordt, gaat schreeuwen en in discussie gaat met zijn kind alsof deze even oud is, gaat alle autoriteit verloren.
Het geven van het goede voorbeeld betekent dat je je handelen niet laat sturen door gevoelens die je dwingen om de gemakkelijkste weg te nemen. Dus, het verheffen van je stem, commanderen en zeggen: “Omdat ik je ouder ben en jij moet doen wat ik zeg.”
Jezelf op hetzelfde niveau als je kinderen zetten maakt de situatie alleen maar erger. Maar om dit te voorkomen, zul je zelf het goede voorbeeld moeten geven.
Je zult waarschijnlijk allemaal verantwoordelijkheden hebben. Geldproblemen, zorgen over de toekomst van je kinderen, etc. Maar vergeet nooit om hen te laten zien hoeveel je van hen houdt.
Wat als ze dag in dag uit geconfronteerd worden met nutteloos geschreeuw en ruzies? Waar is de liefde dan? En waar is het begrip?
Als je eraan werkt om een beter mens te worden en om te leren van je fouten, ben je op de goede weg. Probeer om de beste versie van jezelf te worden. Je kinderen zullen je goede voorbeeld vanzelf opvolgen.
