Veel aandoeningen in ons lichaam worden veroorzaakt door of zijn een indirect gevolg van een opeenstapeling van emoties. Dit is het resultaat van langdurige onderdrukking van je emoties. Tegenwoordig hebben we onszelf aangeleerd om voortdurend alert te zijn.
Dit voorkomt echter dat we ons werkelijk bewust zijn van wat er gaande is in ons lichaam. Je moet luisteren naar je lichaam. Dit is namelijk de plek waar alle antwoorden op je onrust en gepieker verborgen zitten.
Je reactie op die kwellende pijn die je voelt, de gedachten waar je je zorgen overmaakt zitten hier ook verborgen, als ook op de spijt die je hebt of het genezingsproces waar je geen aandacht aan geeft.
Zo is je spijsvertering bijvoorbeeld je tweede brein. Het beïnvloedt je humeur zonder bewuste sturing van je hersenen. Deskundigen concluderen dat 95% van de serotonine in het lichaam afkomstig is van het spijsverteringssysteem.
Dit is een van de vele redenen waarom je de manier waarop je je lichamelijke behoeftes verwerkt moet ontwikkelen. De gevoelswereld is zo immens, dat een gids die je door je gevoelens heen kan leiden, ontoereikend is.
Dus, waar zullen we beginnen?
Begin met de eenvoudige dingen:
- Als je moe bent, rust dan uit
- Moet je naar de WC, ga dan ook
- Als je de behoefte hebt om te huilen, gewoon doen!
- Let op je reacties, je ademhaling en je hart. Luister hoe dan ook naar je innerlijke zelf.
Tijdens het lezen van deze zinnen is je ademhaling bijvoorbeeld sneller of langzamer geworden. Wat voel je? Of lees bijvoorbeeld eens iets over maag-darmproblemen of over je menstruatiecyclus. Roept dit bepaalde gevoelens bij je op?
Je moet jezelf de kans geven om te begrijpen hoe je lichaam zich voelt en hier naar luisteren. Als je benen gevoelloos zijn geworden, dan moet je wellicht even opstaan. Ga daarna een stukje lopen om je lichaam in beweging te brengen.
Je moet de inherente wijsheid van je lichaam erkennen en hierop vertrouwen. Het is best ontmoedigend om te zien hoe we als mensen, na jarenlange evolutie, ons gevoel hebben losgekoppeld van onze lichamelijke behoeften.
Hoe reageer ik op mijn lichaam?
Je hoeft niet eens precies te weten wat er in je lichaam gaande is om hier op te kunnen reageren. Beter gezegd: je hoeft niet te weten waarom je hart sneller is gaan kloppen, waarom je behoefte hebt om te huilen of waarom je ineens buikpijn hebt.
Dit begrip zal komen nadat je jezelf hebt toegestaan om te voelen wat je voelt. Dit proces doet zich gelijktijdig voor in je lichaam en geest. Daarom is het met name belangrijk om jezelf de kans te geven om elk gevoel dat er in je opkomt te ervaren.
Als je eenmaal het ongemak, de angst of welk ander gevoel dan ook ervaart, zal het veel minder ingewikkeld zijn om dit gevoel te doorgronden.
Doe je ogen dicht en gun jezelf een momentje de tijd om na te denken over wat er de afgelopen paar uur of de afgelopen dagen is gebeurd. Dit zal je vast en zeker wel een aanwijzing geven voor waarom bepaalde symptomen zich voordoen.
De fundamentele steunpilaar voor genezing
Als je de eerste boodschap die je lichaam je wil geven niet onder ogen komt, dan zal de tweede boodschap als bliksem op je inslaan. Gevoelens en emoties zijn bedoeld om je te helpen bewust te leven, om deel uit te maken van je eigen levenservaringen en om op je lichamelijke wijsheid te leren vertrouwen.
Je zou kunnen zeggen dat je jezelf naar verloop van tijd hebt losgekoppeld. Je hebt je vermogen om jezelf waar te nemen ondermijnd. Hierdoor heb je uiteindelijk het gevoel gekregen dat je je voortdurend in een noodsituatie bevindt die onmiddellijk je aandacht nodig heeft.
Het gevolg hiervan is dat je de dingen die werkelijk belangrijk zijn uitstelt, zoals het verzorgen van je pijn of je emoties. Dit zal ervoor zorgen dat je lichaam steeds harder en harder zal gaan spreken om je aandacht te krijgen. Dit kan natuurlijk uiteindelijk nog veel ernstigere gevolgen hebben voor je gezondheid.
Verdriet en pijn, je grote bondgenoten
We hebben onszelf aangeleerd te denken dat we altijd goed gehumeurd moeten zijn, dat we altijd een goed gevoel over het leven zouden moeten hebben. En toch zijn we nog steeds niet in staat om te begrijpen wat werkelijk belangrijk is: voelen.
Je zou je verdriet of pijn niet aan de kant moeten zetten of moeten onderwaarderen. Dit zijn namelijk twee van de grootste leermeesters die onze aard ons biedt om ons te helpen overleven en ontwikkelen.
Het ontkennen of negeren van deze emoties is een culturele reactie die ons met de jaren is opgelegd. Je hebt bijvoorbeeld nooit geleerd dat je een inherent vermogen hebt om pijn recht in de ogen te kijken. Je lichaam weet inmiddels niet meer hoe het dit moet doen.
In werkelijkheid is huilen slechts een andere manier om je energie te sturen en je lichaam te begrijpen. Daarom zou je je tranen ook niet moeten onderdrukken.
Ontken niet langer
Het is interessant om te zien hoe we onszelf hebben aangeleerd de noodzaak van onze emotionele uitdrukking te ontkennen. We grijpen sneller naar medicijnen of gaan bijvoorbeeld sporten om onze emoties niet onder ogen te komen.
- Door dit te doen, gaan we onze tranen uit de weg. De stoffen die onze traanproductie zouden aanmoedigen, worden afgeremd door de opgezochte afleiding.
- Zo bestaan tranen van verdriet en tranen van geluk uit andere stoffen dan tranen van geluk. Ook worden ze opgewekt door verschillende hormonen, alsook om verschillende redenen.
- Het is belangrijk om die tranen gewoon te laten vloeien wanneer je lichaam hierom vraagt. Deze uitlaatklep bestaat voor een reden!
Wanneer je jezelf toestemming geeft om deze emoties vrij te laten, zullen je lichaam en ziel schoner aanvoelen. Zowel geluk als verdriet helpen om het leven te verwerken. Dit zal mentale duidelijkheid scheppen.
Vaak realiseert iemand zich namelijk te laat wat anders aangepakt had kunnen worden of hoe hij op een bepaald moment beter had kunnen handelen.
De pijn die een einde maakt aan pijn
Vaak denken we dat een leven vol inspanning en opofferingen meer eer verdient dan een leven vol geluk. Het klinkt erg hard wanneer je het zo zegt. Daarom zou je ook eens moeten nadenken over de druk die je op jezelf legt.
De waarheid is dat de enige weg naar emotionele vrijheid zich pas zal openbaren wanneer je in staat bent om een proces waar te nemen dat je al jaren verbergt.
Om dit te kunnen doen zul je je emotionele last wat lichter moeten maken. Je moet een stap zetten in de richting van een nieuwe houding die je zal helpen om gezondere emotionele verwerkingsmethoden voor jezelf te ontwikkelen.
Of liever gezegd: het belangrijkste is dat je niet langer wegrent voor dat wat er gaande is in je lichaam. Stel jezelf in staat om de dingen op te lossen in plaats van dat je ze nog langer begraaft.
