“Mijn baby wil altijd vastgehouden worden.” Veel moeders herkennen dit. Sommige moeders zijn verrukt en anderen zijn verrast. Maar hoe komt dat?
Bij de geboorte kan een baby zijn moeder niet herkennen. Echter, vanaf zijn eerste ademhaling voelt hij instinctief wat hij nodig heeft om te overleven. Het pad dat hem verbindt met de baarmoeder van zijn moeder vertelt hem de weg naar de borst van zijn moeder, waar hij voedsel krijgt.
Een baby brengt negen maanden door in de baarmoeder van zijn moeder. Bij de geboorte is hij nog onvolwassen en volledig afhankelijk van zijn moeder om te overleven. De gehechtheid is de manier om zijn welzijn te garanderen vanaf de geboorte tot de volwassenheid. Liefde zal de levenskracht zijn voor het leven.
Mijn baby wil altijd vastgehouden worden
Het instinct van een moeder is om haar kind te voeden en zo veel mogelijk tijd met hem door te brengen. In plaats van onze kleine te steunen, laten we ons echter vaak door meningen van anderen beïnvloeden.
Helaas zullen veel mensen ons vertellen dat we een baby niet elke keer hoeven op te pakken als hij huilt.
Veel mensen zeggen dat als je een baby elke keer oppakt als hij huilt, hij zal leren hoe hij je kan manipuleren. En wat gebeurt er met zijn toekomstige vermogen om onafhankelijk te zijn?
Dit veronderstelt echter dat een baby manipulatie of onafhankelijkheid begrijpt. Een baby is een zoogdier. Dat houdt in dat hij afhankelijk is van een moeder die dichtbij is om te overleven en te groeien.
Een baby heeft binding nodig
Een baby wil altijd vastgehouden worden. Ook wil hij steeds dicht bij zijn moeder zijn gedurende minstens de eerste negen maanden van zijn leven. Hierdoor kan een baby zich aanpassen aan het leven buiten de baarmoeder. Dit is de enige manier om te garanderen dat er hechting optreedt.
De baby herkent de moederliefde door dichtbij te zijn en fysiek contact te hebben. De tranen van de baby zijn niet alleen omdat hij of zij:
- honger heeft
- een vieze luier heeft
- slaperig is
Een baby wil altijd in zijn moeders armen worden vastgehouden, omdat haar huid de belangrijkste manier is om de liefde van zijn moeder te voelen. Het is ook het instinct van een baby om dicht bij zijn moeder te willen zijn. Dat is de reden waarom elke baby altijd vastgehouden wil worden.
Tegelijkertijd activeert de baby de instincten van verdediging en nabijheid van de moeder. De natuur heeft een moeder namelijk ook instincten gegeven.
Helaas dringen velen er nog steeds op aan dat een baby bijvoorbeeld:
- alleen in een kamer moet slapen.
- zich aan een strikt eetschema moet houden.
- geen troost nodig heeft als hij huilt.
Gebrek aan fysiek contact
In de jaren veertig voerde Dr. Rene Spitz, een Oostenrijkse psychoanalyticus, een onderzoek uit dat concludeerde dat grote aantallen sterfgevallen in weeshuizen te wijten waren aan een gebrek aan liefde.
De studie vergeleek baby’s die in ziekenhuizen werden geïsoleerd in wiegjes met baby’s die door hun eigen moeder in een gevangenis werden grootgebracht.
De baby’s die door hun moeder werden grootgebracht, groeiden sneller. Ook genoten zij een betere gezondheid. Aan de andere kant groeiden de baby’s die geïsoleerd waren op met fysieke en mentale tekortkomingen. Van de baby’s in weeshuizen, die niet werden geknuffeld en verzorgd door hun moeder, overleed helaas 37%.
Deze thesis van Dr. Spitz werd hard bekritiseerd en werd decennialang betwijfeld. In 2007 publiceerde het tijdschrift Science echter een essay uit Roemenië om de validiteit van de theorie te bewijzen.
De onderzoekers hebben hierbij rekening gehouden met alle klinische beoordelingen die werden gedaan met betrekking tot de Oostenrijkse studie. De resultaten waren hetzelfde. Liefde is dus de basis voor het welzijn en de ontwikkeling van een baby.
Baby’s die zijn grootgebracht in Roemeense weeshuizen die niet in de buurt van hun moeder konden zijn, hadden meer problemen met groeien en overleven dan de kinderen die thuis werden opgevoed.
Liefde is natuurlijk
“Op dezelfde manier dat mijn baby in mijn armen wil zijn, wil ik hem altijd bij me hebben.” Dit is het natuurlijke instinct van een moeder. Dus houdt een moeder haar baby dicht bij haar lichaam. Dat is en voelt natuurlijk.
Het is waar dat je afhankelijke kinderen niet kunt opvoeden. Ze zijn niet in staat om zelf te bepalen wat ze met hun leven moeten doen. Het is echter moeilijk voor ons om te wachten tot ze op elk moment door elke fase van volwassenheid gaan.
We leven in een versnelde wereld. Of we het nou leuk vinden of niet, daardoor versnellen we de groei van onze kinderen.
De negen maanden durende band bereidt een baby voor op onafhankelijkheid. De onafhankelijkheid begint echter op 2-jarige leeftijd. Het doorloopt de verschillende stadia van onafhankelijkheid van de kindertijd en de adolescentie. Dit eindigt 15 tot 18 jaar later.
Je baby in je armen houden is dus de beste manier om de liefde voor je baby uit te drukken.
