Men noemt schildklierknobbeltjes ook wel schildkliernodus of nodules. Het zijn goedaardige gezwellen die groeien rondom de schildklierkwabben. Ze worden vaak opgemerkt als verdikkingen in de hals aan de kant van de schildklier. Dit is belangrijk om te onderzoeken:
- Gaat het om een onschuldig gezwel?
- Gaat het om een aandoening die kan uitgroeien tot een kwaadaardig tumor?
Een goed functionerende schildklier ligt dus aan de basis van de goede werking van heel wat processen in het lichaam.
De schildklier
Het is een kleine klier die ongeveer de vorm van een vlinder heeft en zo’n 25 gram weegt. Hij ligt als een soort schild om de luchtpijp heen, net onder het strottenhoofd. De endocriene klier is opgebouwd uit twee kwabben, die zelf bestaan uit verschillende follikels of blaasjes.
- Verstoring in de afscheiding van de hormonen kan bijvoorbeeld tot verschillende ziektebeelden leiden.
- Deze komen ongeveer acht keer meer voor bij vrouwen dan bij mannen.
- Bij vrouwen komen ze vaak voor tijdens en na de periode van zwangerschap en bevalling.
- De meeste behandelingen zijn eenvoudig en doeltreffend voor de meeste schildkieraandoeningen.
Schildklierknobbeltjes
Ook het ontstaan van schildklierknobbeltjes komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Ongeveer vijf procent van de vrouwelijke bevolking krijgt hiermee te maken tegenover één procent van de mannen.
- Ze ontstaan vaak tijdens het verouderingsproces.
- Men ontdekt ze meestal als ze zichtbaar worden in de hals of als men er een knobbeltjevoelt.
Belangrijk is aandachtig te zijn en veranderingen in het lichaam op te merken. Ontstaan er verdikkingen in de halsstreek, dan wordt aangeraden de huisarts en vervolgens een endocrinoloog te raadplegen.
Raadpleeg een huisarts of endocrinoloog
Zij zullen beslissen of het aangewezen is om verdere onderzoeken uit te voeren. Eén van de onderzoeken die men vaak uitvoert is echografische beeldvorming.
Men maakt hierbij de knobbeltjes zichtbaar door middel van geluidsgolven. Men kan ook een biopsie of bijkomend bloedonderzoek doen. De endocrinoloog bekijkt op deze manier over welke soort knobbeltjes het gaat en of verdere behandeling aangewezen is.
Eigenschappen van schildklierknobbeltjes
Schildklierknobbeltjes kunnen de volgende eigenschappen vertonen:
- Ze kunnen vocht bevatten en dan spreekt men over schildkliercystes
- Of ze bestaan uit vast celweefsel
- Ook is een combinatie van beiden mogelijk met bijkomende aanwezigheid van calcium
De structuur van de schildklierknobbeltjes staat echter niet in verband met het al dan niet kwaadaardig zijn. Volgens de Amerikaanse Schilklierorganisatie heeft onderzoek uitgewezen dat negen op de tien gevallen van deze gezwellen goedaardig zijn. De meest efficiënte manier om de aard van de knobbeltjes te bepalen, is door middel van een sonogram.
- Hiermee kunnen artsen bepalen of de massa vast of cystisch is en goedaardig of niet.
- Men gebruikt hiervoor een heel dunne naald gebruikt, die tot in de knobbels kan binnendringen.
Een punctie van de knobbel
Tijdens deze punctie worden staaltjes van het vocht of weefsel genomen, die onmiddellijk verder onderzocht kunnen worden. Zijn de resultaten niet duidelijk, dan kan er op deze manier weer snel nieuw onderzoek uitgevoerd worden, omdat de procedure pijnloos en zonder verdoving gedaan kan worden.
- Het onderzoek is betrouwbaar, omdat radioloog en cytoloog nauw samenwerken met de endocrinoloog om zo snel mogelijk een volledig beeld en resultaat te verkrijgen.
- Onmiddellijk na het verlaten van de radiologie zijn de resultaten beschikbaar en kan reeds bepaald worden of er al dan niet een behandeling nodig is.
Onthoud dat het verder belangrijk is voldoende aandacht te besteden aan zelfonderzoek van je lichaam. Gebruik hiervoor een spiegel en let op veranderingen van bijvoorbeeld de structuur en kleur van de huid. Enkele minuutjes na het baden of douchen jezelf controleren geeft je de mogelijkheid eventuele veranderingen op te sporen en op tijd in te grijpen.
