De ziekte van Pfeiffer is een ziekte die wordt veroorzaakt door het epstein-barrvirus (EBV) of het menselijke herpesvirus 4 (HHV 4). Dit is een ziekte die uitsluitend bij mensen voorkomt. Normaal gesproken treft de aandoening kinderen, tieners en jonge volwassenen.
Het epstein-barrvirus heeft het vermogen om latent te blijven (in rusttoestand) en zichzelf te deactiveren wanneer het verzwakt is door het immuunsysteem.
In dit artikel zullen we het hebben over zowel het virus als de ziekte van Pfeiffer.
Hoe raak je besmet met de ziekte van Pfeiffer?
De infectie wordt direct overgedragen door contact met speeksel van geïnfecteerde mensen. Daarom wordt de ziekte dan ook vaak de ‘kusziekte’ genoemd.
Je kunt het virus ook oplopen door contact met objecten zoals bekers of tandenborstels die worden gebruikt door geïnfecteerde mensen. Ook is er de mogelijkheid om het door te geven via bloed (transfusies) of door een transplantatie.
Meestal hangt de leeftijd waarop je deze ziekte kunt krijgen af van je sociaaleconomische niveau. In ontwikkelingslanden is dit een kinderziekte. In meer ontwikkelde landen is dit echter een veelvoorkomende ziekte bij tieners.
Epstein-barrvirusinfectie
De epstein-barrvirusinfectie bij mensen met een intact immuunsysteem is normaal gesproken asymptomatisch. Daardoor blijft de ziekte onopgemerkt.
Er zijn echter verschillen afhankelijk van de leeftijd:
- Tijdens de kindertijd is de infectie in de meeste gevallen asymptomatisch.
- Bij tieners en jonge volwassenen zijn er twee mogelijkheden. De ziekte is asymptomatisch of je vertoont symptomen van de ziekte van Pfeiffer.
- Bij volwassenen ouder dan 40 jaar leiden de meeste primaire infectiegevallen van EBV tot virale hepatitis.
De situatie is echter ernstiger bij personen met een onderdrukt immuunsysteem (zoals bijvoorbeeld bij mensen met AIDS). In deze gevallen kan besmetting met dit virus lymfatische weefselziekte veroorzaken. Dit kan hun leven ernstig in gevaar brengen.
Symptomen van de ziekte van Pfeiffer
De ziekte van Pfeiffer heeft een incubatieperiode van 4 tot 6 weken. Tijdens deze weken vertoont het individu meestal griepachtige symptomen (vermoeidheid, algemene malaise, lichte koorts of koorts van minder dan 38º Celsius).
Na deze periode verschijnen de symptomen van de ziekte van Pfeiffer:
- Hoge koorts (boven 38º Celsius).
- De lymfeklieren in je nek zwellen meestal erg sterk op. Dit is een van de meest karakteristieke symptomen van deze ziekte.
- In sommige gevallen zwelt de milt op.
- De infectie kan ook intense vermoeidheid veroorzaken.
De diagnose van de ziekte van Pfeiffer
De snelste test voor het bevestigen van de diagnose van de ziekte van Pfeiffer is een Monospot. Dat is een techniek waarmee artsen de aanwezigheid van heterofiele antilichamen bij deze patiënten kunnen detecteren. Over het algemeen zou deze test positief zijn in 85% van de gevallen van de ziekte van Pfeiffer.
Complicaties van de ziekte van Pfeiffer
Deze ziekte kan een miltruptuur veroorzaken. Dit gebeurt echter slechts in 1% van de gevallen.
Patiënten met de ziekte van Pfeiffer kunnen ook geelzucht vertonen (een gele verkleuring van de huid en slijmvliezen).
Andere ziekten geassocieerd met het epstein-barrvirus
Daarnaast zijn er nog andere ziekten die artsen kunnen associëren met EBV:
- Neus- en keelkanker
- Systemische lupus en andere auto-immuunziekten
